Kur ajo qesh dhe të ngul sytë që shkëlqejnë nga gëzimi, të ngjan se je në qiell të hapur dhe shpirti yt mbetet i mahnitur, çdo theks i zërit të saj është një rrufe që të plagos pa shërim dhe këmba e saj është aq e lehtë, sa ke dëshirë t’i shtrohesh si qilim…

Kur ajo qesh dhe të ngul sytë që shkëlqejnë nga gëzimi, të ngjan se je në qiell të hapur dhe shpirti yt mbetet i mahnitur, çdo theks i zërit të saj është një rrufe që të plagos pa shërim dhe këmba e saj është aq e lehtë, sa ke dëshirë t’i shtrohesh si qilim…

Mundohem të kujtoj e s’më vjen ndërmend cila magji më shëroi vallë aq plagë. Po veç goja jote ka magjinë që duke folur qetëson e zhduk çdo dhembje.

Jam i lumtur që kam lindur në këtë kohë, se vetëm në këtë kohë mund të shihja shembullin e bukurive hyjnore…

Nga libri: JERONIM DE RADA – Vepra Letrare 1