Nga Lorena Stroka Maorët ishin kolonët/ardhësit e hershëm të Zelandës së Re, të cilët mbetën në histori, si një prej popujve më të ashpër në botë, për shkak të eliminimit efikas që u bënin pushtuesve të tyre gjatë shekullit të 18-të. Madje, mes ceremonive që pasuan ishte ngrënia e mishit të kundërshtarëve. Gjë që sipas tyre u jepte rezistencë dhe fuqi për të vijuar më tej. Në tetor të vitit 1809 një anije e ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Në çdo shekull, filozofët dhe artistët jepnin përkufizime të ndryshme për bukurinë: falë dëshmive të tyre, me kalimin e kohës mund të rindërtojmë një histori idesh estetike. Mirëpo nuk ndodhi njëlloj dhe me shëmtinë. Më të shumtën e herëve, shëmtia u përkufizua si e kundërta e bukurisë, pa i kushtuar shkrime thelbësore me karakter shkencor, por, veç ca re ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Emily Dickinson Dy herë mbaroi jeta ime, para se të mbaronte. Tani mbetet ende për t'u parë nëse Pavdekësia do të më zbulojë një ngjarje të tretë... Aq të madhe, aq të vështirë për ta përballuar, sa ato që më ndodhën dy herë. Ndarja është gjithçka që ne dimë për parajsën, por, dhe aq sa kemi nevojë nga ferri./albstroka.com/ © AlbStroka.com ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Është më shumë se e sigurtë: nuk e ndiej mungesën tënde! Të gjithë pasditen e kalova duke renditur letrat e tua, duke lexuar pesë letrat që më dërgove ditën që humbëm: ti në Alentejo dhe unë nën ujë.  Pastaj, ujita trëndafilat që le në kopësht pa u qarë për gjendjen time (sepse nuk ta kam nevojën). Dëgjova këngët e Chavela-s që më kishe dhuruar për Krisht ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Të thërrasin Njeruc, Njeri të Zakonshëm. Të thonë se ka kaluar koha jote, “Koha e Njeriut të Zakonshëm!” Po nuk e thua ti, o njeruc. E thonë nën-udhëheqësit e kombeve të mëdha, bijtë e penduar të borgjezisë, politikanët dhe filozofët. Të ofrojnë të ardhmen, pa të pyetur për të shkuarën tënde. Rrjedhimisht, bëhesh trashëgimtar i një të kaluare të tmerrshme ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Kur përpiqesh të përballesh me një çështje që përfshin një gamë të gjerë pikëpamjesh, ke vetëm dy rrugë: ose të qëndrosh tek sipërfaqja duke përdorur fjalë boshe, ose të shprehesh në mënyrë kaq të ndërlikuar, sa në fund mos ta kuptosh as ti veten... Pse mendimet tona nuk bëhen veprime? Shpesh herë regjistrojmë gjendjen-nxitëse, e dimë se çfarë duam, lëviz ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Jo, nuk ndihem e fajshme... Lumturia e pastër dhe dija e asaj që kërkon nuk lë vend për faje... Faje të lënë të gjitha ato që nuk jetove, jo sepse nuk munde, por për shkak të forcës dhe magjisë së tyre... Të asaj magjisë që kërkon një jetë të tërë dhe tani që të bie mbi kokë porsi bekim, s’e pranon, jo për ndonjë arsye të mirë, por, vetëm sepse lëkundesh ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Njëherë e një kohë, një dijetar para se të vdiste hartoi një testament ku ndër të tjera shkruante: "Në zyrën time gjendet një arkë e madhe brenda së cilës kam mbyllur të gjithë pasurinë time. Përmbajtjen e saj e lë trashëgimi tek njeriu më i lumtur në botë". Pas vdekjes së tij, dhjetë mijë njerëz vërshuan drejt gjykatës për të dëshmuar se ishin më të lumt ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Nisi të ndjente mall për të gjitha mundësitë e humbura, për ato që shkelmoi, për ato që shmangu, akoma dhe për ato që nuk i rastisën... Ai i thoshte se të gjithë jetën e tij e kishte kaluar si i verbër, pa ndjerë ndonjëherë nëse ka apo jo bukuri. E kuptonte, se dhe ajo vetë jetoi si e tillë. Nuk shihte asgjë tjetër përveç një fytyre të ndriçuar nga një pr ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Dhimbja gjen mënyrën e vet për të të ndryshuar. Të bën ta shikosh jetën ndryshe dhe t'i vështrosh njerëzit që të rrethojnë drejt në sy! Disi kështu, ata që u ndeshën në jetë me shumë humbje, vdekje dhe rrjedhimisht me vetmi, padashur, u bënë më të duruar se ne. Të ndryshëm! E dinë mirë që veç çasti ka rëndësi, veç ai lindë lumturinë e pamatshme, por, dhe ...