Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Jo, nuk ndihem e fajshme... Lumturia e pastër dhe dija e asaj që kërkon nuk lë vend për faje... Faje të lënë të gjitha ato që nuk jetove, jo sepse nuk munde, por për shkak të forcës dhe magjisë së tyre... Të asaj magjisë që kërkon një jetë të tërë dhe tani që të bie mbi kokë porsi bekim, s’e pranon, jo për ndonjë arsye të mirë, por, vetëm sepse lëkundesh ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Njëherë e një kohë, një dijetar para se të vdiste hartoi një testament ku ndër të tjera shkruante: "Në zyrën time gjendet një arkë e madhe brenda së cilës kam mbyllur të gjithë pasurinë time. Përmbajtjen e saj e lë trashëgimi tek njeriu më i lumtur në botë". Pas vdekjes së tij, dhjetë mijë njerëz vërshuan drejt gjykatës për të dëshmuar se ishin më të lumt ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Nisi të ndjente mall për të gjitha mundësitë e humbura, për ato që shkelmoi, për ato që shmangu, akoma dhe për ato që nuk i rastisën... Ai i thoshte se të gjithë jetën e tij e kishte kaluar si i verbër, pa ndjerë ndonjëherë nëse ka apo jo bukuri. E kuptonte, se dhe ajo vetë jetoi si e tillë. Nuk shihte asgjë tjetër përveç një fytyre të ndriçuar nga një pr ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Dhimbja gjen mënyrën e vet për të të ndryshuar. Të bën ta shikosh jetën ndryshe dhe t'i vështrosh njerëzit që të rrethojnë drejt në sy! Disi kështu, ata që u ndeshën në jetë me shumë humbje, vdekje dhe rrjedhimisht me vetmi, padashur, u bënë më të duruar se ne. Të ndryshëm! E dinë mirë që veç çasti ka rëndësi, veç ai lindë lumturinë e pamatshme, por, dhe ...

Shqipëroi: Lorena Stroka - Roehampton University, UK Daniel Boulanger Drita nuk vinte nga dritarja, ku shquheshin zogjtë që fluturonin dhe ndaleshin vetëm për një çast, mbi detin e pemëve të çmendura, as nga rruga e shtruar, ku mbretëronte paqja, një qetësi monumentale mbi mermerin e pastër bardhë e zi, as nga gota gjysmë e mbushur me verë të ëmbël, brenda së cilës shëmbëllenin mobiljet dhe një mizë fluturu ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK L. Fourouklas Kur gjendesha pranë teje e masja jetën me minuta... Doja të mësoja sa minuta, sa orë, sa ditë të lumtura jetova. Nuk ishin shumë! Dhe tani, ndërsa të flas për të gjitha këto, po e hedh jetën time në këmbët e tua... Falmë... se një zemër e lënduar jam dhe unë... Si të mos lëndohem kur të dua kaq shumë? Dua mjerimin e tanishëm dhe atë pakëz lum ...

TEKA ZEMRE © Lorena Stroka Dashuri moj dashuri, kush të ndjeu, tha, këtu rri! Stinë-trazuar si ngaherë, tekat zemrës veç ti ia di... Botuar në vëllimin poetik: KUDO DHE ASKUND, (2011) ...

MË MBAJ GJALLË... © Lorena Stroka Në shtratin e lëngimit, gruan thirri t’i thoshte dy fjalë, duart e saj puthiti vetes: “shhh”, i pëshpëriti, “mos qaj... nëse më do, siç thua, dorëzimit thuaji: “ndal. Mos e lër vdekjen të na mundë, brenda zemrës më mbaj gjallë...” Botuar në librin me poezi - KUDO DHE ASKUND, (2011) ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK Aesop Dikur dy shokë u nisën për një punë. Ndërsa ecnin nëpër pyll duke bërë muhabet, njërit prej tyre i ra në sy një send që shkëlqente mes barishteve. U përkul për të parë se çfarë ishte dhe ngriti një sëpatë fringo të re. - "Gjetëm një sëpatë", thirri i gëzuar shoku i tij. Ai që gjeti sëpatën, u trondit pak dhe tha: - "Të mos thuash gjetëm një sëpatë, p ...

Shqipëroi: Lorena Stroka, Roehampton University, UK Aesop Na ishte njëherë një fshatar që kishte një gomar, të cilin e përdorte për të bërë punë të ndryshme. Ngaqë ishte shumë i dobishëm për të, ndonjëherë i falte dhe vicklat që hidhte. Një ditë prej ditësh, fshatari i ngarkoi dy thasë me kripë, dhe u nisë për të shkuar në një fshat tjetër, për t'i shitur. Por për të arritur atje, duhej të kalonin përmes nj ...