© Lorena Stroka Viktima të miqësisë, unë dhe ti, kurrë s'shprehëm të vërtetën, sekretin që veç shpirti di. Përherë të përpiktë, të kujdesshëm në çdo fjali, heshtëm, varrosëm ndjenjën tonë, iu ndrojtëm dashurisë... Ndalëm së foluri, shmangëm vështrimin në sy, humbëm... ia lamë kohës, atë që s'guxuam ne të dy... Sot, në të njëjtën pikë, ne përsëri, protagonistë të së njëjtës histori, shtiremi, qeshim, flasim ...

Intimitet © Lorena Stroka Fike dritën, çeli sytë, mbyti brengat, merrmë aty. Me mollëzat e gishtrinjve buzët përshkomë, netëve vetmitare, vetes afromë. Thyeje heshtjen me një pëshpërimë, ndize ndjenjën me një rimë. Mbi gjoksin tim, shkruaj ca fjalë: “I yti do të jem sa të jem gjallë”. © KUDO DHE ASKUND ...

© Lorena Stroka Lermë moj leshverdhë, të vij të të them dy fjalë, ta le të shkretën verë, që mendjen më sjellë vërdallë... Jo sonte, mos m’u shmang, pretekst mos më nxirr, lermë të të zbraz shpirtin tani që jam i pirë... Ka kohë që përhumbem mendimeve për ty, ditë-natë patrulloj shtëpisë tënde, për të të parë të bukurit sy... Bota me fjalë rron, ndaj mos e beso, mëkat s’është të duash por të shtiresh sikur ...

© Lorena Stroka Gjithë jetën shkrova për ty, për një krijesë imagjinare, për një dorë që s'preka kurrë, kësaj bote vetmitare... Gjithë jetën ta kushtova, në çdo varg e çdo mendim, shpirtërisht t'u fala e tëra, që këtu të të kisha një ditë... Por si hije mbetur sot flokë-zbardhur si flloja bore, jap e marr të kuptoj veten, se si të lashë të më robëroje?! Kështu, u plakëm të dy ne, nga premtimet që bëmë shkru ...

PA TY © Lorena Stroka Ngricë, Dhjetor, E shtunë, Pa ty, Ndihem Si jetim Përqark meje, Grupe njerëzish, Pëshpëritje të trazuara, Vështrime të dyshimta Kohë në trishtim Qielli i përlotur, Rrufe, Shtrëngata, Shkulje pemësh, Stuhi, Nën çadrën e vetmisë, Unë përsëri. Ca hapa të lehtë, Dy duar në sup, Një puthje në qafë, Ca fjalë në vesh, Një siluetë përkulur Mbi timen mërzi, Çudi, qenke ti, Dielli që çau retë, B ...

© Lorena Stroka Hapat e ngadaltë, fërgëllueshëm më sjellin tek ti, përsëri në atë udhëkryq, ku botët rroken për liri… Loti s’e përmbyt dot detin, se veç një pikëz është para tij, por as dielli s’e ngrohë dot shpirtin, kur guximi i prerë, mur kështjelle në mes rri. Në këtë luftë imagjinare, nuk ka as shpata, as ushtri, veç dy gota të zbrazëta harruar tavolinës në vetmi… © JEHONË ZËRASH ...

Dhe nëse një ditë... © Lorena Stroka Dhe nëse një ditë iki nga ky dheu i huaj, në atdhe s’do të më presë njeri, nëna s’do lotojë më për mua, asnjë s’do thotë: “mirë se erdhe në shtëpi!” Ndaj hapi im i lodhur, kurrë s’do të ndalet tek ti, përherë do të mbesë këtu, pas kangjellave të burgut emigrim. Të vërtetën e shpirtit tim, do ta zbulosh vargut të lirë, dhe ditën kur të ngrihem qiellit gri, do të kuptosh s ...

© Lorena Stroka Loti i burrit nga i gruas thellësisht ka një ndryshim, loti  i gruas rrjedh si lumi, ndërsa i burrit pikon në shpirt... Faqet e grave njomen shpejt, se shpesh vëmendje kërkojnë ato, loti i burrit shpon dhe gurin, se s'rrëshqet pa ndjenjë, kudo... © KUDO DHE ASKUND ...

Më prit © Lorena Stroka  Buzë detit do vrapoj,këmbëzbathur si fëmijë,leshrat supeve do i lëshoj,gjurmët rërës do më sjellin tek ty... Edhe nëse vala i ka mbuluar,unë do të gjej përsëri,harta e zemrës që s’gabon kurrë,do më tregojë se ku je ti... Ndaj më prit aty ku je,si të ish’ fillim i ri,mos beso në të tjera buzë,pa më takuar përsëri... Edhe pse jeta na ndau kot,pa arsye na dënoi me vetmi,kurrë s’rreshtë ...

Muret © Lorena Stroka Muret e shtëpisë ngjajnë me kështjellë, janë veshur në zi e dëshpërim të thellë. Dhomat e zbrazëta, pa asnjë njeri, kujtojnë dhembje të pafund, zhytur në vetmi. © BURIM DASHURIE ...