Sonte © Lorena Stroka Sonte s'ka vend për fjalë, zënka e mëri, nata na fton në bashkim ndjenjash, të triumfojë e madhërishmja dashuri... Ndaj hesht, hesht për pak TI, harro, harroji të gjitha e dashur, dehmë me aromën e trupit erëmirë. Ngadalë eja drejt meje, me hapa të lehtë, "verbërisht", lëshohu e tëra kraharorit tim, mbështetu aty butësisht... ... *Botuar në librin KUDO DHE ASKUND ...

Në të thënça... © Lorena Stroka Në të thënça: "Të kam harruar",vargjet që shkruaj veç lexo...Në të thënça: "Kurrë s'të ndjeva",plagët zemrës më numëro...Në të thënça: "S'më ke munguar",lotët atëherë pse s'shterojnë?!Në të thënça: "Ik, largohu",është kapriçoja që më mbizotëron...Në të thënça: "Jo, s'të dua",fjalët e mia mos i beso...Në të thënça: "Të kam zëvendësuar",dije se zemra veç ty do...  nga libri - K ...

Kudo dhe Askund © Lorena Stroka Mik besnik i netëve të mia, hero i një historie të pafund, shfaqesh, zhdukesh si rreze dielli, herë kudo, herë askund... Shtratit të mendimeve mbështetesh, në një tjetër ashtu dhe unë, heshtjes së fjalëve i vesh ndjenja, qiellit të ëndrrave përsëri ti humb... Malli brenda të çan zemrën, logjika të thotë: "Mos u lëkund". Cilës ndjenjë thua t'i dorëzohem? Cila prej tyre do të m ...

Në u kujtofsh se ende rroj © Lorena Stroka Në u kujtofsh se ende rroj, një copë letër më dërgo, dy fjalë zemre shkruaj në të, kudo qofsh ma posto... Si hajmali do e ruaj në gji, që mos ta lexojë kurrë njeri, sa herë zemra të rrahë fort, i pari ta dëgjosh ti... Në u kujtofsh se ende rroj, një send dërgomë kujtim, qoftë penë a këmishë e vjetër, sadopak të shuajë mallin tim... Dhe kur vitet të kenë kaluar, e u ...

Ku shkon o njeri? © Lorena Stroka Ku shkon o njeri, rrugës në vetmi, kokëulur, i menduar, lagur në shi? Ku shkon o njeri, veshur me petkun e mërzisë, duart ngjeshur xhepeve thellë, sy-përlotur si fëmijë? Ku shkon o njeri, vetëm në një natë të tillë, ku qielli ulërin si i marrë, zë njeriu s'pipëtin? Ku shkon o njeri, trotuareve me trishtim, shkelur dhjetra bishtra cigaresh, thithur prej buzë zemrash pikuar h ...

Për NE © Lorena Stroka Sa fjalë zvarritëm kohës, sa brenga fshehëm thellë, sa lotë zemre derdhëm jastëkut të prehjes, sa re të hirta mërguan tonit qiell?! Sa herët e lodhëm shpirtin, me dyshime, tabu dhe pse?! Sa lehtë e dorëzuam ndjenjën më të shenjtë, sa pak luftuam për atë NE?! Sa herë humbëm Labirinthit të Arsyes, ligjeve të shkruara, asaj që quhet "e drejtë"?! Sa shumë menduam për të tjerët, sa keq më ...

Pa fre © Lorena Stroka Pa fre dua ta shoh një herë zemrën time të trokasë ashtu siç do vetë, të mos ndalet para rregullave dhe ligjeve, të mos dridhet se ajo që ndjen s’është e drejtë. Pa fre dua ta shoh një herë veten time, si bletë ngado të bredhë, të jetojë aq sa kurrë s’guxoi, mjaltin në hojëza ta mbledhë. Por edhe kështu në mos ndodhtë kurrë, unë sërish do të jem kënaqur, mjafton që për pak çaste rutin ...

*** © Lorena Stroka Mos më quaj të gjallë, se jetë s’kam. Mos më quaj të vdekur, se pa varr jam. Mos më quaj shi, se lotë s’pikoj kurrë. Mos më quaj diell, se as lind, as perëndoj unë. Më quaj thjesht “AI”, “AI”, që dikur të deshi shumë, dhe që sot vërtitet horizontit si një grimcë pluhur. © KUDO DHE ASKUND ...

Ai © Lorena Stroka Ndoshta nuk trembem TY por atë që i ngjan atij, njeriun që braktisa dikur, tradhtisht, pa i thënë lamtumirë. Ndoshta u kthye i betuar, të hakmerret edhe AI, të më lëndojë, ashtu si atë unë, përmes teje, kush e di?! Kam frikë të të besoj, se shumë i ngjan atij, diçka fshehin të tuat fjalë, që mua më thonë se je vetë AI. © KUDO DHE ASKUND ...

Pse © Lorena Stroka Të gjithë janë zhdukur, këtu mbetëm veç ne. Si vallë u zbrazë kjo botë? Si qielli s'paska më re? Por prapë, pse ndihem kështu, e trazuar, gjysmë-njeri?! Pse më mundojnë këto mendime, ç'i mungon këtij shpirtit tim?! Pse synoj të pamundurën, rrugën pa kthim, pse vallë ia lejoj vetes përjetimin e një ndjenje të tillë?! nga libri - KUDO DHE ASKUND © Lorena Stroka ...