Kujtim i largët © Lorena Stroka Ti ishe me atë, unë me dikë tjetër koha kish' pluhurosur dashurinë tonë të vjetër. Kur të pashë përkrah saj, gruas pa emër, një mal malli m'u rrëzua mbi të gjorën zemër. Mjaftuan disa vështrime e ca vargje në letër, të ndizeshin shkëndijat e një dashurie në mes mbetur. Kur më the: "U ndava, jemi të lirë, pengesë tjetër s'kemi për të gjetur", diçka krisi brenda meje, ish' koha ...

Forca e letrës © Lorena Stroka Shkruaj e fshij mbi të njëjtën letër s'e di për të satën herë, të zbehta, të pafuqishme më duken fjalët për të përshkruar këtë timen ndjenjë. Bërrylat mbështes në tryezë e vështrimin kthej lart nga yjet, bisedë me hënën kërkoj të çel, vetminë sonte, pak ta thyej. Por, tani qenka vonë, më vonë se kurrë, është koha për të aguar, hëna fshehur, larg diku. Ndaj i kthehem sërish let ...

Për ne... © Lorena Stroka Për ne nuk do të ketë të shkuar, as të ardhme, ndonjëherë... Fusha e sahatit ka ndalur akrepat, në dysh zemrat janë prerë... S'jemi aq të fortë, sa të keqen ta shkulim me gjithë rrënjë, si të parët, dikur, atëherë... Ne jemi zemërbutë, pasivë, naivë, krejtësisht të mjerë... *Botuar në librin: JEHONË ZËRASH ...

Ku qemë dje, ku jemi sot?! © Lorena Stroka Ku ishim dje, ku jemi sot, ç’nuk bëmë për të mos derdhur më lotë?! Morëm dhenë, larg shkuam, s’lamë më popuj pa takuar. Pak na deshën, shumë na shanë me gisht na treguan në çdo anë. S’qenë të paktë dhe ata që mohuan se nga janë, për një copë bukë e shtrat të ngrohtë u vetëquajtën vorio-epiriotë. S’di në ish më mirë atëherë apo kështu siç jemi bërë sot, pera-pera u ...

I panjohuri © Lorena Stroka (Qysh atë ditë) në mend s'e solla më kurrë. as vetëm, as mes miqsh, (dot s'guxova) as në gjumë... Për një çast, krejt natyrshëm thyeva betimin tim, padashur kapa veten të mërmëriste: "Ku të jetë vallë i panjohuri im?!" S'e di në qe mall, mungesë apo thjesht mendim, kurrë s'arrita të kuptoja se ç'ish për mua ai njeri! As kërkova, as desha të zbuloja fytyrën e burrit anonim, tundue ...

Heroi im © Lorena Stroka Tezeus, për ty tradhtova tim atë, Minosin, mbret në Kretë, shkela rite, doke, zakone vendi, treguar ty daljen e fshehtë. Për ty tejkalova vetveten, shpërfillur ndrojtje e frikë, perin udhërrëfyes të dhashë duarsh, hero të dilje nga i mistershmi Labirinth. Si e çmendur rrihte e imja zemër, në çdo lëvizje që bëje ti, sa herë filli mpleksej, zvarritej ngushtësive vdekjendjellëse, aq he ...

Një heshtje e gjatë © Lorena Stroka Një heshtje e gjatë mbretëron këtë natë, s’e di pse në çdo qelizë ndiej frikë, në xhamin e mbuluar nga tisi i natës shoh një dorë, ndiej një zë që thotë: “më prit”. * nga libri: BURIM DASHURIE (2004) ...

Mbeta një çast © Lorena Stroka U përballa me dallgët e jetës në kulmin e rinisë, zbulova rrënjët e së vërtetës mes sfidës dhe pabesisë. ngriva kallkan, u zbardha si borë, mbeta një çast me zemër në dorë. *nga libri: BURIM DASHURIE ...

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε: - "Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα; Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της: - "Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό." Το παιδί, περίεργο ...

Sikur të rrije edhe pak më shumë... © Lorena Stroka Sikur të rrije edhe pak më shumë, kokëmbështetur gjirit tim, zemrën e çmendur do dëgjoje teksa rrihte papushim... Sikur të rrinim edhe pak më shumë, përqafuar gjer në agim, yjet në ëndrra do i kthenim, trishtimi s'do notonte syrit tim... Sikur të rrije edhe pak më shumë, gjithçka sot do kish' tjetër kuptim, ky s'do qe një Mars i pikëlluar, as ne s'do ishim ...