RRI SHTREMBËR, FOL DREJTË!

Nga Lorena Stroka

Sa herë qëllon të dëgjoj ndonjë lajm vetëflijimi (si ky i djeshmi), lutem të jetë i fundit, dhe pse thellë në vetvete e di mirë që kjo është e pamundur të ndodhë! Më kaplon një ndjesi e papërshkrueshme trishtimi por dhe ripërjetimi njëkohësisht i një ngjarjeje të rëndë familjare, ndodhur gati dy dekada më parë, kur vajza e xhaxhait tim (19 vjeçe atëherë) i dha fund jetës së saj në mënyrën më tragjike! ☹️

U bë kohë që nuk nxitohem të etiketoj më asnjë situatë, të fajësoj doemos ndokënd apo të gjej tensionin sipërfaqësor si arsye. Vetëflijimi nuk është kurrë një vendim i ndërmarrë në pak çaste, as lehtësisht i dallueshëm nga të gjithë, gjithmonë ka faktorë psikologjikë që çojnë në nxitje graduale të një fundi tragjik!