Ο τραγουδιστής που εξέφρασε τον πόνο της Ελληνικής διασποράς

Μετάφραση: Λορένα Στρόκα

Από την εποχή της Οδύσσειας του Ομήρου  μέχρι τα σύγχρονα τραγούδια του Στέλιου Καζαντζίδη, ο οποίος πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 70 ετών, οι Έλληνες  έχουν μετατρέψει τον πόνο της εξορίας και της μετανάστευσης σε τέχνη, ώστε να τον αποδεχτούν.

Ο Καζαντζίδης θεωρείται μοναχικός καβαλάρης της Ελληνικής μουσικής. Παρόλο που αγαπούσε την επαναστατική μουσική παράδοση τών ρεμπέτικων, δημιούργησε το δικό του δημοφιλές στύλ. Θεωρούσε ότι η δυτική μουσική δεν είχε βαθιές ρίζες.

Το κατόρθωμα του ήταν να εκφράσει με μοναδικό τρόπο, την έντονη κοινωνική και συναισθηματική ανακατάταξη την οποία πέρασαν οι Έλληνες μετά τον β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον επακόλουθο εμφύλιο. Γύρω στο ένα εκατομμύριο  Έλληνες έφυγαν ως οικονομικοί μετανάστες  μεταξύ 1950 και 1975 – κυρίως για Αυστραλία, Γερμανία και Βόρεια Αμερική – μια σκληρή μοίρα ευρέως γνωστή ως ξερίζωμα. Ένα βασικό  συστατικό της φωνής του Καζαντζίδη με το οποίο εξωτερίκευε τον πόνο του αποχωρισμού και της προδοσίας ήταν η προφορά του φωνήεντος “α”. Δεν ήταν το παιχνιδιάρικο, οξύ “α” που ακούει κανείς στην όπερα και με το οποίο ο τραγουδιστής  έχει σκοπό να επιδείξει φωνητική δεξιοτεχνία. Αντιθέτως, έβγαινε σαν μια μελωδική, σχεδόν παιδιάστικη έκφραση του πόνου, μέσα από την ψυχή του./albstroka.com/

© AlbStroka.com