Ti, gjithmonë…

Përktheu: Lorena Stroka, MA in Specialised Translation

Ndodhem krejt i vetëm brenda një dhome të panjohur, në një qytet të huaj. Në një vend të zhytur në errësirë, pa shtirje dhe po qaj si i çmendur. Natën e kaluar pashë sikur më buzëqeshje dhe ishe e gëzuar, ashtu si njëmijë vjet më parë dhe unë bërtita si çakejtë nga jashtë. Pastaj, në mëngjes, asgjë s’kishte ndryshuar: ecja i dëshpëruar, i ngrirë në shkretëtirë. Madje ishte shkretëtirë e vërtetë, me deve të largëta dhe hiena të qeshura. Kjo letër që po të shkruaj ndoshta është e fundit, para se të shtrihem në shtrat në një hotel të mbushur me kafshë./AlbStroka.com/

vijon…

© www.AlbStroka.com