KLITHMË…

Përktheu: Lorena Stroka, MA in Specialised Translation

Ecja përgjatë rrugës me dy miq – dielli po perëndonte – papritur qielli u bë i kuq si gjaku. Tejet i dërrmuar ndalova dhe u mbështeta në një gardh – gjithandej kishte gjak dhe gjuhë zjarri që derdheshin mbi fjordin blu-zi dhe në qytet.  Miqtë e mi vazhduan të ecnin, ndërsa unë, rrija atje i dridhur nga frika – kur befas ndjeva një klithmë të pafund që vinte nga natyra./AlbStroka.com/

© www.AlbStroka.com