The golden pen of a legendary writer (1860 – 1935)
Charlotte Perkins Gilman
By Lorena Stroka
The purpose of this essay is to describe and analyze one of the short stories of the great writer Charlotte Perkins Gilman. It is not easy to write about a writer who has left behind her a ‘big treasure’ in the field of literature and not only. Firstly, let me start by giving you some general information about the writer’s life.Charlotte Perkins Gilman can be considered as one of the best early feminist writer. In spite the fact, that she always refused to call herself – a ‘feminist’. Gilman supported that “her goal as a humanist was to campaign for the cause of women’s suffering”. Charlotte Perkins Gilman was born in Hartford, Connecticut. Her father Frederic Beecher Perkins was a librarian and writer (it is not difficult to understand from where she inherited the talent of writing) while her mother was called Mary. Charlotte had a difficult life, she was raised by her mother alone-her parents had separated shortly after her birth. An important position in her life had her studies, Gilman was educated briefly at the Rhode Island School of Design and worked as a commercial artist and as a drawing mistress. In 1884 she married Charles Stetson, another artist, by whom she had one daughter. Many people who knew her argue that after the birth of her daughter, Gilman went into a ” serious depression and suffered a nervous breakdown”. After this serious episode she wrote her masterpiece “The Yellow Wallpaper” a short story that loved by everyone. She divorced Stetson in 1894 and in 1900 married her cousin, George Gilman, with him she lived until his death in 1934. A year later, in 1935 Gilman passed away in a tragic way. As it seemed , fate wanted them to be together even after their death.
Charlotte Perkins Gilman wrote over two hundred short stories and a lot of novels. Some of her selected works are:
The Crux, 1910
Moving the Mountain, 1911
Concerning Children, 1900
The man-Made World, 1911
The Yellow Wall -Paper, 1899
The Yellow Wall-Paper
“The Yellow Wall-Paper” has been considered as one of the best pieces that Gilman ever wrote. Through this short story Gilman tried to reflect a part of herself. One of the protagonists of the story was a woman called Mary. She was married with John, he was a physician. They had a daughter, who was growing up by her nanny. Mary was a woman who loved writing, but in that era writing for women was considered as not a “serious job”. For that reason, Mary couldn’t speak openly about her writing, even her husband John did not want to hear about that. John, beyond a physician he was a lovely and strict husband too. The only problem that there were between them was that of writing. Sometimes, Mary couldn’t understood her husband’s behavior in relation with her writing. John considered that his wife had to have a rest that’s for, they went to a house. The husband, John, did not want the stigma of mental illness tied to his family, because in that era it was considered as something terrible, even in now days there are a lot of people who believe the same thing “He says that no one but myself can help me out of it, that I must use my will and self-control and let any silly fancies run away with me” (Gilman, 645). The fact that Mary couldn’t write free sometimes, made her to feel not so well in spite the fact that John thought that she had no reason to suffer. John consistently treated her like a small child and not as an adult woman who was responsible for her actions. John for bided her to be herself and determinedly kept her bound to an extremely closed room, with yellow wall-paper. According to her doctor she had to avoid any form of mental stimulation like reading and writing and he recommended her a rest cure of quite and solitude. Because, she was a victim of post-delivery depression. But for a creative person like Mary it was impossible. She wanted to feel useful and free to express her feelings and thoughts through her writing. Unfortunately, all believed that she was wrong and they never understood what she really felt inside her heart. The worst thing that can happen to a person is to pretend another personality i.e. something that does not exist in reality. For that reason, Mary sometimes tried to hide her writing before John’s sister she was a perfect and enthusiastic housekeeper, and hoped for no better profession. “The complete emptiness of being solitary for long periods of time is enough to drive someone crazy”. The narrator’s descent to madness was caused by a number of contributing factors, all were linked to her husband’s actions. She passed her life in a restricted environment without having the right of choice her angry led her to depression and for a moment she thought to give an end in her boring life. As in this case, lack of affection from the husband and relatives can be done one of the worst forms of desperation for a woman to endure and become part of a healthy sociality. So, soon her pen became her only consolation. Finally, all these difficult situations drove her to a complete madness, a family was destroyed without trying to avoid it or giving an other chance in their life.
After reading of this unique and interesting short story, it is easy to understand the difficult position of a woman in a specific era with limited rights who were treated as imprisoned persons inside the walls of a false world, that often led people to depression or even to death. Except Gilman, anybody else couldn’t transferred in a perfect way the message of such a painful story. It’s message it was not to drive people crazy as many believe but to prevent them from being crazy. Legendary Gilman with her gold pen will continue to be forever in our hearts as an original master of short stories./AlbStroka.com/
© www.AlbStroka.com
Related posts
-
ËNDRRA E NJË NJERIU QESHARAK!
-
“I PAGABUARI!”
-
NË KËRKIM TË SË VËRTETËS
-
RROKULLISJA
-
KUQOSHI
-
ÇDO UDHË TË SHPIE NË FUND TË BOTËS…
-
(mos)PRITJA
-
BIRI IM I KATËRT!
-
FOL, TË FLAS!
-
“MIRËDASHËSI”
-
“KRENARIA”
-
NJËMBËDHJETË BIJTË – Franz Kafka
-
“QAJ ZEMËR, POR, MOS U THYEJ!”
-
SMIRËZIU
-
ZENGJINI I RI!
-
GRUAJA PA TABU!
-
NË KËRKIM TË GJYSMËS TJETËR…
-
O NJERËZ, O NJERËZ!
-
PLAKU DHE FSHATI
-
GJYSMËDIJA DHE DIJA
-
SONTE MOS IK…
-
MIRËUPAFSHIM O I PAMEND!
-
MË THONI, O NJERËZ, MË THONI!
-
LUANI TË VRET ME… VËSHTRIM!
-
HISTORIA E SHËMTISË…
-
NDARJA…
-
NUK MË MUNGON!
-
DËGJO, O NJERUC!
-
MENDIMI QË NUK BËHET… VEPRIM!
-
E GJITHË AJO MAGJIA…
-
DIJETARI DHE ARKA…
-
VALSI I LAMTUMIRËS!
-
AJO ME VËSHTRIMIN E VEÇANTË…
-
Ah, drita ime, TI!
-
PASION I GABUAR…
-
Dashuri moj dashuri, kush të ndjeu, tha, këtu rri. Stinë-trazuar si ngaherë, tekat zemrës veç ti ia di…
-
Në shtratin e lëngimit, gruan thirri t’i thoshte dy fjalë, duart e saj puthiti vetes: shhh, i pëshpëriti, mos qaj…
-
UDHËTARËT DHE SËPATA
-
GOMARI DHE KRIPA
-
VEJUSHA DHE SHËRBËTORET, (AESOP)
-
ZBËRTHIMI I ARTIT TË DASHURISË – ERICH FROMM
-
LEGJENDA E MUNDËSISË…
-
FJALËT E FUNDIT TË MËKATARIT TË VARFËR!
-
ASAJ QË NUK DI TË SHKRUAJË…
-
SI E KONCEPTONTE SOKRATI… SHKOLLIMIN?
-
PITAGORA: I URTI NË VËSHTIRËSI DUKET…
-
Mësova se paraja është mënyra më e pështirë për të vlerësuar jetën tënde… Mësova se ndonjëherë mjafton vetëm një çast, për të bërë diçka që do të mërzisë një jetë të tërë… Mësova se pjekuria fitohet nga përvojat, dhe jo nga vitet…
-
KA NJERËZ QË PËRPIQEN TË FALIN, DHE TË TJERË QË BËJNË SIKUR…
-
Kush dhembjen me krenari veshi, e zemrën s’e la të mbajë zi, më kot, besoi se mundi të pamundurën, e vërteta, fshehur gjatë s’rri…
-
Kush jetën e tjetrit rrëmoi, për të gjetur ndonjë kleçkë a të metë, më shumë humbi, se fitoi, shikues u bë i tijës jetë…
-
VEJUSHA BESNIKE…
-
Më mirë luftëtar e me plagë në gji, se sa zemërngurtë, ndaj jetës sehirxhi…
-
ANKESA E MIUT – FRANZ KAFKA
-
MOS BESONI ASKËND…
-
TË GJITHA T’I MËSOVA, VEÇ NJË FJALË HARROVA…
-
DASHNORI I GRUAS SIME, (I)
-
LEGJENDA E SORRËS…
-
MË MIRË… URREMË
-
SONTE DO TË THEM…
-
NJË MËNGJES TË BUKUR- JACQUES PREVERT
-
Ο Αλιόσα το Τσουκάλι – LEO TOLSTOY
-
TË JESH PRANË MEJE…
-
DASHNORIT TIM…
-
TË NA KUJTONI…
-
ËNDRRA E SKLLAVIT – JORGE BUCAY
-
TRAJTË DHE PËRMBAJTJE… MUHABETE… nga zoti K
-
LUFTËTARI I DRITËS – Paulo Coelho
-
NUK JANË KËTU… POR TË PRESIN!
-
Njerëzit sipas kategorive…
-
Në thellësi të shpirtit tim ka një këngë pa fjalë – një këngë që jeton në farën e zemrës sime…
-
PO TË MË DOJE…
-
TRADHTIA – SI TË ZË GJUMI NATËN?!
-
KE FRIKË TË NDRYSHOSH – Paulo Coelho
-
ANIJA E IDIOTËVE – shkruar nga një ish i burgosur
-
MENDJEMADHËSIA-PËRULËSIA
-
PËRSËRI TY…
-
ETJA…
-
SIMBIOZA… ISHTE KREJTËSISHT LAIKE…
-
DO TË PARAPËLQEJA TË ISHA NË FERR – Paulo Coelho
-
E SHIKON ATË MIKEN ATJE?
-
FLAKA E SHPRESËS…
-
JA PSE I URREJ SHPËRFILLËSIT – pajtohem plotësisht me mendimin e tij
-
SA LLOJE NJERËZISH KA? (KRYEVEPËR)
-
ASKUSH NUK DO T’IA DIJË…
-
REBELË ME SHKAK
-
dhe pastaj krisesh…
-
KUNDËRSHTI – nga një njeri i bukur shpirtërisht dhe FIZIKISHT
-
TI MË SHPËTOVE JETËN, NDËRSA UNË TË VRAVA…
-
ARMIKU IM QUHET “MEDIOKRITET” – (thjesht e mrekullueshme)
-
MBRETI DHE FARKËTARI – MITE DHE LEGJENDA POPUJSH: AFRIKË
-
Realiteti nuk është ashtu si më intereson mua të jetë – Jorge Bucay
-
TRE PLEQTË
-
ZEMRA-MENDJA
-
NË KËRKIM TË TRAGJEDISË SË SAJ…
-
MAJMUNI QË U BË MBRET
-
ARRITJA E MADHE
-
SHEMBULLI I MILINGONËS – MËSIME JETE
-
PO TË MOS ISHA PENG I NDJENJAVE TË MIA…
-
TJETËRSIMI – KUDO DHE ASKUND
-
KËNGA E DASHURISË – SA LEHTË MUND TË TË KEQKUPTOJNË
-
TË QUAJTA MBRETËRESHË – PABLO NERUDA
-
BUKURIA DHE SHËMTIA
-
BURRI DHE ORAKULLI…
-
TRUPI DHE SHPIRTI – SI S’MË KUPTOVE NJË HERË MOJ GRUA?!
-
I MALLKOVA ME GJITHË SHPIRT…
-
LUANI DHE PROMETEU
-
LE TË FLASIM PËR RREZIKUN…
-
MBREMJEVE KE NJË ZAKON TË KEQ…
-
AH, E DASHUR E PAFAJSHME, TI S’MË KUPTON DOT DHE UNË NUK MUND TË TË THEM…
-
PSE DUHET TA DËGJOJMË ZEMRËN – PAULO COELHO
-
HUMBJA – PAULO COELHO
-
SYLESHI
-
KRIPA, UJI DHE LIQENI…
-
JA PSE DASHURIA QUHET E VERBËR…
-
QOSHJA E GJYSHIT – TOLSTOI
-
MASHTRUESI…
-
BRENDA ZJARRIT DHE DËBORËS…
-
LUFTA SHPIRTËRORE…
-
KUKULLA PREJ KRIPE
-
GËNJESHTRA BËHET E VËRTETË DHE E VËRTETA BËHET GËNJESHTËR…
-
PORTOKALLET JANË TË HIDHURA NË TETOR… (100 LETRA DASHURIE)
-
BISEDË ME… TY (SHUMË INTERESANTE)
-
TË PUTH ËMBËLSISHT… NATËN E MIRË!
-
THE FISHERMAN AND HIS SOUL – PESHKATARI DHE SHPIRTI I TIJ
-
TË PRES… KUDO!
-
ERA E NËNTORIT… (IA VLEN TA LEXOSH)
-
LIRIA NUK KA AS FILLIM DHE AS FUND… KUPTIMI I SAJ PËRMES LEGJENDËS…
-
KUJDESU PËR SHPIRTIN TËND…
-
I DHASHË ATË QË NUK I DHE TI…
-
KAFSHIM ZEMRASH…
-
TI, S’DO TË BËHESH KURRË SI UNË!
-
TI MË BËN Ç’TË DUASH…
-
Nënë moj, jam unë fatziu, turtulli i shkretë që era e rreh dhe shiu e vret…
-
TRAGJIKE!
-
ORA IME NDALOI NË… SHTATË FIKS
-
TË LË, POR NUK E LË…
-
LINDJA E PERËNDIMIT TIM, SHPIRTI IM… TI
-
O grua e urrejtshme, egoiste dhe plakushe e ndyrë… vdekësh më mirë
-
KRIPA E JETËS
-
GJITHMONË DO TË JEM ME TY…
-
MË PYETE SE SI U ÇMENDA? JA SI NDODHI…
-
Në ikje i more të gjitha dhe pas le veç një rrënojë…
-
TË GJITHA ATO QË HUMBE ISHIN…
-
Kur ajo qesh dhe të ngul sytë që shkëlqejnë nga gëzimi, të ngjan se je në qiell të hapur dhe shpirti yt mbetet i mahnitur, çdo theks i zërit të saj është një rrufe që të plagos pa shërim dhe këmba e saj është aq e lehtë, sa ke dëshirë t’i shtrohesh si qilim…
-
Dialog erotik?
-
DRITARE ME DËSHIRË…
-
Tufani i dashuruar
-
“MIQTË”
-
MOS HIDHNI POSHTË ASNJË LETËR DASHURIE
-
KUSHDO QË THOTË SE I DO SHUMË TË TJERËT…
-
NGJITU LART…
-
ÇASTI I NDRITSHËM…
-
DY NJERËZ, NJËRI ME THIKË, TJETRI I PAARMATOSUR…
-
QESE ME GOZHDË
-
NDOSHTA AKOMA RROJ
-
LAMTUMIRA E FUNDIT
-
JA PSE E DASHUROJ VEPRËN E ELITIT
-
GABIMI
-
GËNJENI…
-
NËNSHTETAS PA MBRET…
-
Skalitja e një… plage
-
Më thuaj bija ime…
-
Në kthim nuk gjeta as shtëpi, as rini…
-
TË DUA MË SHUMË…
-
GJITHMONË PRISJA TY…
-
Sido që të vijë puna… unë do të dua gjithmonë…
-
KUR BOTA FLINTE GJUMË…
-
NJË HAJDUT…
-
MIQËSIA – Paulo Coelho
-
Tani të zhveshur tërësisht, asgjë nuk na ndan më…
-
NË BOTË KA GJITHMONË NJË NJERI QË…
-
Këtu nuk mendohemi, thjesht KLIKOJMË
-
Njerëzit e mirë rrallëherë kujtohen…
-
ISHA SHTRIRË DHE MENDOJA…
-
JO, NUK E DUA MË JETËN…
-
ÇFARË ËSHTË FJALORI I DJALLIT?
-
Një botë e mbrapshtë…
-
Kështu fillova të doja ata që vuanin…
-
CIGANI: DUA TË MARTOHEM ME TY!
-
FRIKË, PARA, TRISHTIM…
-
LUMTURIA E GRUAS NUK GJENDET TE PARATË E BURRIT!
-
FJALË DASHURIE
-
KU VALLË MBARON VETMIA?
-
Mali i shpirtit – Sa zgjat rinia e një gruaje?
-
MË THUAJ NJË GËNJESHTËR…
-
Dashuria është një grusht mjaltë…
-
PJESA që më mungon…
-
Të dashurës së martuar: “Ndërsa unë do të të kujtoj gjithmonë…”
-
O ERË QË KALON PRANË NESH…
-
Histori misteri…
-
NË QOFTË SE DO TË BËHESH SHKRIMTAR
-
GJUHA IME NË GOJËN TËNDE…
-
PËRSËRI…
-
Step out of the rush and into your own life
-
Top 5 most famous love stories in history and literature
-
Ndihmë!
-
DEHUNI
-
Pushim gëzimi
-
Ëndërr brenda ëndrrës
-
Të pres…
-
RRUGËTIMI
-
Kujtime verore
-
Para se të vdiste më shkroi një letër… (LEXOJE)
-
NUK DO TË ZGJASË SHUMË…
-
ME GJAKUN E ZEMRËS SIME NGJYROSA GJITHË QIELLIN…
-
Do të shkruaj…
-
ZEMRA E ZJARRTË
-
Dashnori, dashnores: “Si t’u duk kur u kthye yt shoq?”
-
TË GJITHË ATA QË DESHA… (nga vargjet më të bukura që kam përkthyer ndonjëherë)
-
NJË DITË DO TË VISH…
-
KUPTIMI I JETËS
-
E DONIN NJËRI-TJETRIN (e dhimbshme por e vërtetë)
-
MENDOJ SE KURRË NUK MË DESHE…
-
PSE E SOLLE KËTU?
-
GRUAJA ME NGJYRË…
-
Ti, gjithmonë…
-
GROPË NË TROTUAR
-
Do ta vriste se s’bën…
-
Deshëm ta ndërtonim nga fillimi, por me çfarë?
-
Ishte si ëndërr…
-
Dashuritë e mëdha nuk harrohen vetëm në dy raste…
-
Kur të lexosh këtë letër unë do të kem vdekur…
-
HUNDA NË QIELL DHE B* NË DIELL…
-
KUSH DHE ÇFARË JE TI?
-
FUND… PYETJEVE TË TJERA
-
MOS FOL, ËSHTË TURP…
-
PËRMES DASHURISË…
-
NË QOFTË SE DO TË QUHESH NJERI…
-
LAJKAT
-
GËNJESHTRA
-
SHPËRFILLJA
-
PUTHJET E DIELLIT…
-
DHUNTI HYJNORE…
-
VITET QË KALOVA ME…
-
ERDHI NË DHOMËN TIME…
-
LOGJIKA NUK ËSHTË SI…
-
ÇFARË MENDON?
-
NJERIU JE TI…
-
NUK DONTE…
-
MUA S’MË DESHI KURRË NJERI…
-
TY, s’të mjafton vetëm kaq…
-
KLITHMË…
-
TË KAM ËNDËRRUAR KAQ SHUMË…
-
PAPRITMAS…
-
DIGJEM DERISA BËHEM HI…
-
DUA DO TË THOTË HUMBAS…
-
VDEKJA NUK EKZISTON…
-
NDALO së qeni pengesë në lumturinë time…
-
PO SIKUR MOS TË TË KISHA TAKUAR KURRË…?
-
VJEDHËSI I DASHURISË – BILHANA
-
Mali me malin nuk piqet, njeriu me njeriun piqet, por ja kanë kaluar tre vjet dhe ne akoma s’jemi takuar…
-
DIKUR ISHIM DASHNORË…
-
NUK JAM ASGJË…
-
Zemrën do të pyesim se ku bëmë gabim…
-
PËR JU MIQTË E MI…
-
AJO QË MË BËRI TË DORËZOHESHA ISHTE…
-
KOTËSISHT MUNDOHEJ TË BËHEJ LOTË NË SYTË E SAJ…
-
Shhh…
-
NË FUSHËBETEJËN E SAJ VRAMË GJITHÇKA…
-
KUR SHPIRTI MË FOLI…
-
NUK JANË TUAJT…
-
KËSHTU TË VISH…
-
FRYMA IME, NJË RRAHJE ZEMRE ËSHTË E GJITHË QENËSIA IME PËR TY!
-
PËR ÇFARË VLEJNË DY NJERËZ NË BOTË?
-
ARTI I HUMBJES
-
AKOMA DHE PAS VDEKJES DO VAZHDOJ TË JETOJ…
-
PSE LINDIM…
-
FOLMË PAK PËR MIQËSINË…
-
PELLG LOTËSH…
-
DISI KËSHTU ARRITËM DERI KËTU…
-
BAJAMJA DHE VERIU
-
MOMO
-
PESHKATARI DHE SHANSI I HUMBUR
-
DHE TANI…
-
Dua të blej gjëra e të kaloj mire. Dua para. Mund të më japësh para?
-
Kur ke uri, të grrijnë zorrët! Kur dashuron, si e kupton…?
-
PORTRET NË PASQYRË TË KRISUR
-
ALEGORIA E KARROCËS
-
KUPTIMI I JETËS SIPAS KLARK
-
MË DUAJ
-
Dua të më falësh diçka…
-
DASHNORI ANONIM
-
SHI DIELLI…
-
NJËHERË E NJË KOHË…
-
THONË SE KURRË NUK ËSHTË VONË…
-
PERANDORI I URREJTSHËM!
-
I fliste gjithmonë për atë, dhe ajo e dëgjonte me kujdes, i thoshte sa shumë e donte, e ndjente të tijën pjesë…
-
FUND… kufizimeve!
-
HISTORIA E HIJES…
-
NJË NATË ME TY…
-
KUPTIMI I JETËS…
-
S’e di në desha veten apo ty më shumë! S’e di në vërtet mundesha të të jepja më shumë…!
-
MIJËRA COPË…
-
Vogëlushi i dikurshëm kujton…
-
NË PORTËN E TEMPULLIT
-
Tani ajo është një engjëll, ndërsa unë nuk jam…
-
KURRË
-
GËNJESHTRA
-
ILUZION
-
NJË LETËR PËR TY…
-
KA DISA NJERËZ
-
DASHURI SI SHI…
-
KURRË MOS HARRO
-
NUK KAM MË KOHË…
-
E ARDHMJA ZGJAT SHUMË…
-
TË VËRTETAT E GËNJESHTARIT TË VOGËL!
-
PIKTURA E DASHURISË!
-
TË DASHURËS SË PAVDEKSHME – letër dashurie
-
TË TË THEM NJË HISTORI
-
DUA – Jorge Bucay
-
TË MENÇURIT DHE LUANI
-
FËMIJA QË SOLLI DRITËN
-
RRUFEJA DHE VETËTIMA
-
VLORËS TRIME
-
KUSH VDESË ME KOHËN HARROHET!
-
ASNJË NJERI I LIG NUK ËSHTË AQ I FUQISHËM SA MENDON!
-
KUJT SONTE T’I FLAS?
-
SA KOT NA SHKOI KJO JETË!
-
UNË TË DUA – ty të shkrova
-
SIKUR TË MUNDJA…
-
Ndoshta një ditë…
-
PADREJTËSIA
-
I vetmuari s’ndjen vetmi!
-
S’E DI!
-
Enigma e fatit
-
Lorena Stroka: Mos më kërko të jem e jotja dhe ti i imi përgjithmonë, se do vijë një ditë zemër që s’do duhemi më njëlloj!
-
Ç’nuk bëra për ty!
-
SEKRETE
-
S’ISHA VETËM
-
Kujtim i largët
-
FORCA E LETRËS
-
PËR NE
-
Ku ishim dje, ku jemi sot?!
-
I PANJOHURI
-
Heroi im – KUDO DHE ASKUND
-
BURIM DASHURIE
-
MBETA NJË ÇAST
-
“Η ιστορία ενός μολυβιού”, Paolo Coelho
-
Sikur të rrije edhe pak më shumë…
-
KA KOHË…
-
PËRBALLË PËRSËRI
-
nga libri – KUDO DHE ASKUND
-
Jeta – Kudo dhe Askund
-
Mall – KUDO DHE ASKUND
-
nga libri – KUDO DHE ASKUND
-
Shkroi/interpretoi: Lorena Stroka
-
S’e di se ç’do të thotë…
-
KA ÇASTE…
-
nga libri – KUDO DHE ASKUND
-
Fragment nga poezia “SONTE”
-
nga libri – KUDO DHE ASKUND
-
Kudo dhe Askund
-
Botuar në librin: “KUDO DHE ASKUND”.
-
KU SHKON O NJERI?
-
Për NE
-
PA FRE – KUDO DHE ASKUND
-
Botuar në librin: “Jehonë Zërash”.
-
AI
-
PSE
-
Botuar në librin: “KUDO DHE ASKUND”.
-
Botuar në librin: “KUDO DHE ASKUND”.
-
LESHVERDHËS
-
MARRËZI RINORE
-
Botuar në librin: “KUDO DHE ASKUND”.
-
Shkëputur nga libri: “JEHONË ZËRASH”.
-
Shkëputur nga libri – “KUDO DHE ASKUND”.
-
LOTI I BURRIT
-
MË PRIT
-
MURET
-
*Kushtuar TY…
-
PËRULJE para penave të tilla
-
MALL – KUDO DHE ASKUND