Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΓΚΕΙΣΑΣ

Γκέισα ονομάζεται στην Ιαπωνία η μορφωμένη γυναίκα, η οποία έχει παρακολουθήσει ειδικές σπουδές, φοράει τα κιμονό με εντυπωσιακά χρώματα και σχέδια και χτενίζεται με το χαρακτηριστικό χτένισμα, γνωρίζει καλά την πατροπαράδοτη «τελετουργία του τσαγιού » και χορεύει τους παραδοσιακούς χορούς της ή παίζει το μουσικό όργανο σαμισέν. Οι γκέισες δεν είναι ιερόδουλες, παρά τη λανθασμένη αντίληψη από διαφορετικές κουλτούρες, κυρίως στο δυτικό κόσμο.Η εκπαίδευση παραδοσιακά ξεκινούσε από μικρή ηλικία. Αν και κάποια κορίτσια πουλιούνταν στους οίκους γκεϊσών δεν συνηθιζόταν στις ευϋπόληπτες συνοικίες. Οι κόρες των γκεϊσών θεωρούνταν κι αυτές γκέισες μέσα στην οκίγια. Το πρώτο στάδιο εκπαίδευσης ονομαζόταν shikomi. Στην αρχή, τα κορίτσια έμπαιναν στη δουλειά σαν υπηρέτριες μέσα στο σπίτι, ενώ η μικρότερη σικόμι της οκίγια έπρεπε να περιμένει αργά μες στη νύχτα μέχρι να επιστρέψει η μεγαλύτερη γκέισα. Σε αυτό το στάδιο, οι σικόμι παρακολουθούσαν μαθήματα στη σχολή για γκέισες του χαναμάτσι κάτι που τηρείται και στη σύγχρονη εποχή. Στη συνέχεια, η υποψήφια περνούσε μια τελική δοκιμασία χορού, οπότε και μετέβαινε στο δεύτερο στάδιο εκπαίδευσης, που ονομαζόταν minarai. Οι μιναράι απαλλάσσονταν από τις δουλειές του σπιτιού και επικεντρώνονταν κυρίως στη βασική τους εκπαίδευση. Μπορούσαν να βρίσκονται σε ozashiki, χώρους όπου η γκέισα δεχόταν επισκέπτες, αλλά δε συμμετείχαν σε προχωρημένο επίπεδο. Προσκαλούνταν σε συγκεντρώσεις, αλλά συνήθως αποτελούσαν απρόσκλητους, αλλά ευπρόσδεκτους επισκέπτες σε συγκεντρώσεις που συνόδευαν την onee-san, τη “μεγαλύτερη αδερφή” τους. Οι μιναράι γενικά δουλεύουν στενά με ένα συγκεκριμένο οίκο τσαγιού. Το στάδιο αυτό κρατάει περίπου ένα μήνα. Ακολουθούσε το τρίτο και πιο γνωστό στάδιο εκπαίδευσης, που ονομαζόταν maiko. Οι μάικο είναι μαθητευόμενες γκέισες και το στάδιο αυτό μπορεί να διαρκούσε χρόνια. Οι μάικο μάθαιναν από τη μεγαλύτερη γκέισα δάσκαλό τους και την ακολουθούσαν σε όλες τις συναντήσεις της.Η γκέισα τους μάθαινε τον τρόπο σερβιρίσματος του τσαγιού , να παίζουνε σαμισέν , να χορεύουν, αλλά και να συμμετέχουν σε μια συζήτηση. H όνι-σαν βοηθούσε επίσης τη μάικο να επιλέξει το νέο της “επαγγελματικό” όνομα.Μετά από μια περίοδο, η οποία μπορεί να κυμαίνεται από έξι μήνες έως και πέντε χρόνια η μάικο προάγεται σε γκέισα και χρεώνεται κανονικά για τις υπηρεσίες της.