Μετάφραση: Λορένα Στρόκα

Ο δυτικός τρόπς ζωής, που χαρακτηρίζεται από μια υψηλή σε περιεκτικότητα λίπους και σακχάρων δίαιτα και έλλειψη άσκησης οδηγεί στην αύξηση της επικράτησης του μεταβολικού συνδρόμου, του διαβήτη τύπου 2, και τις μικρο- και μακρό-αγγειακές επιπλοκές  του στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες. Σε συγκεκριμένες περιοχές, όπως η Σκοτία, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό: ένας συνδυασμός γενετικών παραγόντων που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής έχει ως αποτέλεσμα το κίνδυνο αύξησης του μεταβολικού συνδρομού  ιδιαίτερα υψηλότερα από  τον μέσο όρο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το μεταβολικό σύνδρομο ορίζεται επιδημιολογικά από ένα συνονθύλευμα παραγόντων κινδύνου συμπεριλαμβανομένου της παχυσαρκίας και του υψηλού σαρκικού λίπους, υπεργλυκαιμία, υπερλιπιδαιμία και υψηλής πίεσης. Από την πλευρά της ψυχολογίας συχνά συνδέεται με την συγκεντρωση έκτοπου λίπους σε ιστούς ευαίσθητους στην ινσουλίνη όπως οι μύες, και σχετίζεται άμεσα με την αντίσταση στην ινσουλίνη και ανάπτυξη χρόνιας κατάστασης φλεγμονων (όπψς εξετάστηκε στους Eckel RH al, Lancet, 2005). Η γλυκολιποτοξικότητα που οφείλεται σε υψηλά ποσοστά γλυκόζης και ελεύθερων λιπαρών οξέων παρεμβοδίζει την έκκριση ινσουλίνης εξαιτίας των άμεσων επιδράσεων σε βήτα παγρεατικά κύτταρα σε έμμεσα επιβλαβή αντίκτυπα στο επίπεδο του κεντρικού νευρικού συστήματος, που επίσης ρυθμίζουν την ηπατική παραγωγή γλυκόζης και την θερμογένση σε περιφερικούς ιστούς ευαίσθητους στην ινσουλίνη (Wagenmakers AJM. PLOS Medicine, 2005). Το μεγαλύτερο κλινικό φορτίο στον διαβήτη προέρχεται από τις επιπλοκές του, που συμπεριλαμβάνουν αμφιβληστροειδοπάθεια, νευροπάθεια, και καρδιοαγγειακές παθήσεις…